Onverwachte ontmoeting

Woensdag 20 april 2016.

Een marktplein in Lira. Een ontzettende drukte en lawaai, toeterende bromfietsen en voorbijvliegende boda’s, slingerende handelaars achter overladen kruiwagens, een bijna niet te verdragen hitte. Chaos alom...
Wij daar middenin, wachtend op enkele Oegandese vrienden.

En plots horen we onze naam roepen en zien we een wuivende en over-enthousiaste  jonge man naar ons toelopen. “Bernard, Bernard, do you remember me? I was in your football team! I am Andrew, Andrew Komakech, you remember?” Wij stonden als aan de grond genageld.

En toen kwam alles terug. Andrew had in 2004 een tijd verbleven in Rachele Rehabilitation Centre , na jarenlange gevangenschap bij de rebellen. Toen waren wij er ook, we werkten er als vrijwilligers. Toen werd door Bernard de eerste voetbalploeg opgericht, de Buffalo’s. Voor de meeste ex-kindsoldaten was dat de eerste keer dat ze weer even kind konden zijn, na jaren van geweld en misbruik. Ze leerden weer samen spelen en voetballen. Voor Andrew waren dat onvergetelijke momenten, zei hij ons, hij had ons ook direct herkend. Hij zag er goed uit, verzorgd en mooi gekleed, hij blonk en glunderde. Hij had kunnen studeren via het sponsorprogramma en zat nu in het laatste jaar. Over enkele maanden zou hij afstuderen als onderwijzer. “You see me now?  Look at me now” herhaalde hij keer op keer.

De verlegen jongen van 12 jaar geleden was een zelfverzekerde man geworden, vol hoop op een mooie toekomst. En wij beseften opnieuw hoe belangrijk en zinvol de opvang voor zovele ex-kindsoldaten is geweest, in de moeilijkste periode van hun leven.

Het was een bijzondere ontroerende ontmoeting.
Lieve en Bernard