Renovatie school George Omona

Beste vrienden en sympathisanten,

Door de sluiting van de scholen in Oeganda zullen we dit jaar minder dan voorzien uitgeven aan schoolgeld voor onze sponsorkinderen.

Voor het eerste trimester werd in totaal 126 miljoen Shilling (zo’n 31.000 euro) betaald aan schoolgeld voor 217 kinderen.

Nog eens 20 miljoen Shilling (iets meer dan 5.000 euro) ging naar de schoolpaketten.

Ter vergelijking: vorig jaar betaalden we bijna 90.000 euro aan schoolgeld en schoolpaketten.

Maar de maatregelen ter bestrijding van Corona hebben ons er niet van weerhouden om een aantal andere acties te ondernemen.

We maakten van de sluiting gebruik om de school van George Omona, waar 64 van onze sponsorkinderen zitten, te renoveren.

George is al 20 jaar nauw betrokken bij de werking van onze vzw. In 2003 hielp hij bij de oprichting van ons opvangcentrum in Lira. Hij leidde ons personeel op en ontwikkelde een traumaverwerkings-programma.

Als schooldirecteur en oprichter van het eerste opvangcentrum in Gulu had hij meer dan wie ook ervaring met de opvang en begeleiding van ex-kindsoldaten.

Ik zal nooit vergeten hoe George, toen ons centrum nog geen deuren had en de rebellen in de buurt waren, ‘s nachts voor de deuropening sliep om de kinderen een gevoel van veiligheid te geven.

Toen na de oorlog het opvangcentrum werd omgevormd tot een middelbare school, nam George de leiding. Rachele Comprehensive Secondary School was onder zijn bewind een van de beste scholen van Lira.

Maar intussen bleef Joseph Kony een terreurbewind voeren in de omringende landen. Vooral Oost-Kongo, waar de rebellen hun toevlucht hadden gezocht, werd het nieuw strijdtoneel.

Voor de duizenden Kongolese kinderen die werden ontvoerd en gedwongen ingelijfd bij het Verzetsleger van de Heer was er geen enkele opvang.

In 2010, toen hij al leed aan diabetes, stemde George toe om ons opvangcentrum in Dungu, een uithoek van Kongo, te leiden.

In een vijandige omgeving, waar onveiligheid, wetteloosheid en corruptie welig tierden, gaf hij twee jaar lang het beste van zichzelf.

Bij zijn terugkeer werd hij coordinator van ons sponsoringprogramma. Terzelfdertijd werd hij door de VN Hoge Commissaris voor de Mensenrechten benoemd tot bestuurslid van een fonds ter bestrijding van moderne vormen van slavernij. Het was een erkenning voor zijn jarenlange inzet voor ex-kindsoldaten.

In 2017 sloeg het noodlot een eerste keer toe. George werd geveld door de ziekte die hij jarenlang had genegeerd en onderdrukt. Om zijn leven te redden, moest zijn been worden geamputeerd. Omdat hij niet meer mobiel was, kon hij niet langer het sponsoringprogramma opvolgen.

Maar George bleef niet bij de pakken zitten. Hij richtte zijn eigen school op: Pope Benedict XVI Integrated School in Palenga, een voorstad van Gulu. Het moest een ‘community school’ worden, waar vooral slachtoffers van de oorlog en de armste kinderen kansen zouden krijgen.

Toen sloeg het noodlot een tweede keer toe. George werd gedwongen zijn school te sluiten omdat de overheid oordeelde dat die te dicht bij de hoofdweg lag.

Hij verhuisde alle leerlingen naar zijn boerderij. De kippenhokken deden dienst als klaslokalen. Maar het ontbrak hem aan middelen om de gebrouwen op te knappen.

Dank zij een gift van 2.000 euro van een sponsor, konden we vorige maand vier kippenhokken omtoveren tot klaslokalen.

Muren werden bepleisterd, vloeren gelegd, en plafonds gestoken. In een volgende fase plannen we ramen en deuren te installeren en de gebouwen te schilderen.

Intussen werken we aan een plan om onze sponsorkinderen in deze moeilijke periode op een andere manier te steunen.

We willen hen en hun familie een voedselpakket van posho (mais) en bonen bezorgen zodat ze de periode voor de volgende oogst – in oktober – kunnen overbruggen. Meer daarover in een volgend verslag.

Dank aan al onze sponsors om ons te blijven steunen, ook tijdens deze bizarre en frustrerende maanden.

Zorg goed voor jezelf en voor elkaar! Zoals de altijd optimistische Oegandezen zeggen: “We shall overcome.”